OSNOV ZA ODBIJANjE ZAHTJEVA ZA ZAŠTITU ZAKONITOSTI
Zakon o krivičnom postupku Republike Srpske
član 355
Činjenično stanje iz pravnosnažne presude se ne može revidirati zahtjevom za zaštitu zakonitosti kao pravnim lijekom, već se ono mora prihvatiti kao pravilno i potpuno utvrđeno.
Obrazloženje:
"Zahtjev polazi od tvrdnje da je na štetu osuđenog povrijeđen krivični zakon. Pri tome, kao što sam navodi znajući da to nije zakonski osnov ovog pravnog lijeka, svjesno uzima kao polazište pogrešno i nepotpuno utvrđeno činjenično stanje i pokušava da uspostavi vezu između činjenične osnove pobijane presude i povrede krivičnog zakona. Ovakav pristup i zaključak koji se u zahtjevu izvodi je pogrešan, jer se činjenično stanje iz pravnosnažne presude ne može revidirati ovim pravnim lijekom, već se mora prihvatiti kao pravilno i potpuno utvrđeno. Ovako prihvaćeno činjenično stanje u izreci pobijane presude radnje osuđenog, u objektivnom i subjektivnom smislu, određuju onako kako su pravno ocijenjene u pravnosnažnoj presudi. Zato se kod utvrđenog činjeničnog stanja, koje zahtjev svojim navodima pokušava da negira, suprotne tvrdnje o odsustvu elemenata krivičnih djela ne mogu prihvatiti. S obzirom na izneseno nema osnova ni za tvrdnju o počinjenoj povredi krivičnog zakona na štetu osuđenog jer ga pravnosnažna presuda nije učinila.
U okviru navoda o povredi prava na odbranu zahtjev ukazuje na propuste drugostepenog suda koji se tiču pogrešnog stanovišta da izreka presude sadrži sve elemente biće krivičnog djela primanja mita iz člana 351. stav 1. KZ RS, za koje je oglašen krivim. Prema shvatanju zahtjeva ovo izreku presude čini nerazumljivom, a što je ukazivano i u žalbi, pa ovaj nedostatak "može predstavljati i povredu prava na odbranu".
Suprotno ovim navodima drugostepeni sud kod ocjene žalbenih navoda nije povrijedio pravo optuženog na odbranu kada je ocijenio da izreka pobijane presude nije nerazumljiva. Ovo iz razloga jer kada bi se i radilo o nerazumljivosti izreke prvostepene presude to bi predstavljalo bitnu povredu odredaba krivičnog postupka iz člana 311. stav 1. tačka k) ZKP RS, a ne povredu prava na odbranu koje je izdvojeno u posebnu tačku g) citiranog zakona.
Što se tiče korišćenja iskaza svjedoka Ž.D., koji je ranije zaključio sporazum o priznanju krivice u istom predmetu, ono je zakonito i pravilno, drugostepeni sud zaključuje da korišćenje takvog iskaza zakon ne isključuje. Isto se odnosi i na saslušanje svjedoka M.R. jer je on saslušan u skladu sa ovlašćenjima koja po zakonu imaju ovlašćena službena lica, a po nalogu nadležnog tužioca da se od PU V. zatraži da se on identifikuje i sasluša, što je vidljivo iz službene zabilješke CJB D. od 07.3.2015. godine. Takođe zakonom nije propisano da se u istrazi svjedoci ne mogu saslušavati prije ispitivanja osumnjičenog, kao što zahtjev pogrešno smatra gradeći na tome povredu prava na odbranu.
Pravo na odbranu sadržano u načelu "jednakosti oružja" ili jednakog procesnog položaj stranaka TOKOM suđenja, sadrži više procesnih prava koja optuženom obezbjeđuju jednake mogućnosti tokom postupka. Povreda ovih prava, ali i drugih prava optuženog koja su u funkciji garantovanja jednakog procesnog položaja stranaka tokom suđenja, kao što je već rope rečeno, predstavlja poseban oblik bitne povrede odredaba krivičnog postupka iz člana 311. stav 1. tačka g) ZKP RS.
Zato se, suprotno shvatanju zahtjeva, pod ovu povredu odredaba krivičnog postupka ne mogu podvesti one povrede koje su izdvojene u posebne, druge oblike bitnih povreda odredaba krivičnog postupka iz člana 311. stav 1. ZKP RS, koje su zakonom propisane kao žalbeni osnov, ali ne i kao osnov za podnošenje zahtjeva za zaštitu zakonitosti, uključujući i nezakonitost dokaza u tački z) stav 1. citiranog zakona.
Kako nije povrijeđeno pravo na odbranu, a ni krivični zakon na štetu osuđenog, zahtjev za zaštitu zakonitosti je iz navedenih razloga na osnovu člana 355. ZKP RS odbijen."
(Presuda Vrhovnog suda Republike Srpske, 86 0 K 041538 17 Kvlz od 26.12.2017. godine)
Zakon o krivičnom postupku Republike Srpske
član 355
Činjenično stanje iz pravnosnažne presude se ne može revidirati zahtjevom za zaštitu zakonitosti kao pravnim lijekom, već se ono mora prihvatiti kao pravilno i potpuno utvrđeno.
Obrazloženje:
"Zahtjev polazi od tvrdnje da je na štetu osuđenog povrijeđen krivični zakon. Pri tome, kao što sam navodi znajući da to nije zakonski osnov ovog pravnog lijeka, svjesno uzima kao polazište pogrešno i nepotpuno utvrđeno činjenično stanje i pokušava da uspostavi vezu između činjenične osnove pobijane presude i povrede krivičnog zakona. Ovakav pristup i zaključak koji se u zahtjevu izvodi je pogrešan, jer se činjenično stanje iz pravnosnažne presude ne može revidirati ovim pravnim lijekom, već se mora prihvatiti kao pravilno i potpuno utvrđeno. Ovako prihvaćeno činjenično stanje u izreci pobijane presude radnje osuđenog, u objektivnom i subjektivnom smislu, određuju onako kako su pravno ocijenjene u pravnosnažnoj presudi. Zato se kod utvrđenog činjeničnog stanja, koje zahtjev svojim navodima pokušava da negira, suprotne tvrdnje o odsustvu elemenata krivičnih djela ne mogu prihvatiti. S obzirom na izneseno nema osnova ni za tvrdnju o počinjenoj povredi krivičnog zakona na štetu osuđenog jer ga pravnosnažna presuda nije učinila.
U okviru navoda o povredi prava na odbranu zahtjev ukazuje na propuste drugostepenog suda koji se tiču pogrešnog stanovišta da izreka presude sadrži sve elemente biće krivičnog djela primanja mita iz člana 351. stav 1. KZ RS, za koje je oglašen krivim. Prema shvatanju zahtjeva ovo izreku presude čini nerazumljivom, a što je ukazivano i u žalbi, pa ovaj nedostatak "može predstavljati i povredu prava na odbranu".
Suprotno ovim navodima drugostepeni sud kod ocjene žalbenih navoda nije povrijedio pravo optuženog na odbranu kada je ocijenio da izreka pobijane presude nije nerazumljiva. Ovo iz razloga jer kada bi se i radilo o nerazumljivosti izreke prvostepene presude to bi predstavljalo bitnu povredu odredaba krivičnog postupka iz člana 311. stav 1. tačka k) ZKP RS, a ne povredu prava na odbranu koje je izdvojeno u posebnu tačku g) citiranog zakona.
Što se tiče korišćenja iskaza svjedoka Ž.D., koji je ranije zaključio sporazum o priznanju krivice u istom predmetu, ono je zakonito i pravilno, drugostepeni sud zaključuje da korišćenje takvog iskaza zakon ne isključuje. Isto se odnosi i na saslušanje svjedoka M.R. jer je on saslušan u skladu sa ovlašćenjima koja po zakonu imaju ovlašćena službena lica, a po nalogu nadležnog tužioca da se od PU V. zatraži da se on identifikuje i sasluša, što je vidljivo iz službene zabilješke CJB D. od 07.3.2015. godine. Takođe zakonom nije propisano da se u istrazi svjedoci ne mogu saslušavati prije ispitivanja osumnjičenog, kao što zahtjev pogrešno smatra gradeći na tome povredu prava na odbranu.
Pravo na odbranu sadržano u načelu "jednakosti oružja" ili jednakog procesnog položaj stranaka TOKOM suđenja, sadrži više procesnih prava koja optuženom obezbjeđuju jednake mogućnosti tokom postupka. Povreda ovih prava, ali i drugih prava optuženog koja su u funkciji garantovanja jednakog procesnog položaja stranaka tokom suđenja, kao što je već rope rečeno, predstavlja poseban oblik bitne povrede odredaba krivičnog postupka iz člana 311. stav 1. tačka g) ZKP RS.
Zato se, suprotno shvatanju zahtjeva, pod ovu povredu odredaba krivičnog postupka ne mogu podvesti one povrede koje su izdvojene u posebne, druge oblike bitnih povreda odredaba krivičnog postupka iz člana 311. stav 1. ZKP RS, koje su zakonom propisane kao žalbeni osnov, ali ne i kao osnov za podnošenje zahtjeva za zaštitu zakonitosti, uključujući i nezakonitost dokaza u tački z) stav 1. citiranog zakona.
Kako nije povrijeđeno pravo na odbranu, a ni krivični zakon na štetu osuđenog, zahtjev za zaštitu zakonitosti je iz navedenih razloga na osnovu člana 355. ZKP RS odbijen."
(Presuda Vrhovnog suda Republike Srpske, 86 0 K 041538 17 Kvlz od 26.12.2017. godine)
