Petro Carbo Chem S.E. v. Roumanie (br. 21768/12) 30.6.2020.
Povreda člana 10 EK
Aplikantica je kompanija, Petro Carbo Chem S.E., osnovana 2007. sa sjedištem u Duisburgu (Njemačka). Posjeduje mnoge industrijske lokacije u Evropi, uključujući fabriku hemikalija u Poljskoj. Postala je, 2007., glavni akcionar u rumunskoj kompaniji Oltchim S.A. Râmnicu Vâlcea koja je bila vlasnik najveće fabrike hemikalija u Rumuniji i u kojoj je država Rumunija bila većinski dioničar (54% akcionarskog kapitala).
Slučaj se tiče odbijanja građanske tužbe koju je aplikantica podnijela protiv izvršnog direktora Oltchima zbog povrede njenog ugleda, u okviru medijskog spora 2008. i 2009. godine, koji se uglavnom odnosio na upravljanje izvršnog direktora kompanijom.
Nakon medijske bitke, 2009., aplikantica je podnijela tužbu za naknadu štete pred rumunskim sudovima protiv izvršnog direktora kompanije Oltchim, tvrdeći da je u lokalnoj i nacionalnoj štampi izjavio da je odgovorna za nesigurno stanje te kompanije, da je pokušala blokirati pretvorbu dugova u dionice u korist države i pokušavala je omesti poslovne aktivnosti firme. Aplikantica je tvrdila da su navodi generalnog direktora bili lažni i klevetnički i da su nanijeli štetu njenom ugledu i imidžu. Izvršni direktor Oltchima podnio je tužbu protiv aplikantice, tvrdeći da je nekoliko izjava koje su dali njeni predstavnici nanijelo štetu njegovim časti i ugledu.
Okružni sud je 2010. godine odbio tužbu aplikantice i usvojio tužbeni zahtjev izvršnog direktora Oltchima. Naložio je aplikantici da mu plati simboličnu svotu od 1 rumunskog leva (oko 0,23 eura) za nematerijalnu štetu koja proizlazi iz kršenja njegovog prava na poštivanje njegovog ugleda. Sud je također odredio objavu presude u dva uzastopna broja nacionalnog lista.
Prema mišljenju suda, aplikantica je vodila medijski rat protiv interesa kompanije Oltchim i njenog menadžmenta, implicitno ciljajući na izvršnog direktora, javnu ličnost poznatu u poslovnom svijetu. Također je presudio da su svi postupci aplikantice bili diktirani duhom nelojalne konkurencije i nedostatkom lojalnosti. Nadalje je utvrđeno da su izjave predstavnika aplikantice prenijele negativnu sliku o Oltchimu i njegovom izvršnom direktoru široj javnosti i stvorile nelagodu među poslovnim partnerima kompanije. Konačno, sud je zaključio da su izjave izvršnog direktora bile usmjerene na smirivanje i pomirenje poslovnih partnera i vraćanje njihovog povjerenja.
Nakon toga, aplikantica je izjavila žalbu na presudu, ali je žalba odbijena. Odbijena je i žalba Višem kasacijskom sudu i sudu pravde. Pozivajući se na član 8. i član 10. EK, aplikantica se žali da joj je naloženo da plati odštetu i navodi da su rumunski sudovi propustili da zaštite njen ugled.
Evropski sud je utvrdio da su se aplikanticini prigovori odnosili na pitanje od javnog interesa koji se odnosi na slobodan protok informacija i ideja u sferi aktivnosti moćnih komercijalnih kompanija, a isto tako i na odgovornosti direktora takvih kompanija, što zahtjeva visok nivo zaštite slobode izražavanja. Sud je također ustanovio da je presudama protiv aplikantice došlo do miješanja u prava aplikantice na slobodu izražavanja. Naveo je da rumunski sudovi nisu pravilno izbalansirali potrebu zaštite ugleda izvršnog direktora s potrebom da se osigura poštivanje pravila Konvencije, tako da su potrebni vrlo teški razlozi da bi se opravdalo nametanje ograničenja prava na slobodu izražavanja u okviru pitanja od javnog interesa za veliku kompaniju. Sud je odbio aplikanticin prigovor u odnosu na član 8. EK u vezi sa napadom na njen ugled, uz obrazloženje da je očigledno neosnovan. Sud je napomenuo da su se komentari izvršnog direktora Oltchima koji se odnose na kompaniju aplikanta, također odnosili na pitanja od javnog interesa i da su granice prihvatljive kritike te kompanije šire s obzirom na to da se glavna zabrinutost ticala posjedovanja mnogih industrijskih lokacija u Evropi i istovremeno dioničara u Oltchimu.
Povreda člana 10 EK
Aplikantica je kompanija, Petro Carbo Chem S.E., osnovana 2007. sa sjedištem u Duisburgu (Njemačka). Posjeduje mnoge industrijske lokacije u Evropi, uključujući fabriku hemikalija u Poljskoj. Postala je, 2007., glavni akcionar u rumunskoj kompaniji Oltchim S.A. Râmnicu Vâlcea koja je bila vlasnik najveće fabrike hemikalija u Rumuniji i u kojoj je država Rumunija bila većinski dioničar (54% akcionarskog kapitala).
Slučaj se tiče odbijanja građanske tužbe koju je aplikantica podnijela protiv izvršnog direktora Oltchima zbog povrede njenog ugleda, u okviru medijskog spora 2008. i 2009. godine, koji se uglavnom odnosio na upravljanje izvršnog direktora kompanijom.
Nakon medijske bitke, 2009., aplikantica je podnijela tužbu za naknadu štete pred rumunskim sudovima protiv izvršnog direktora kompanije Oltchim, tvrdeći da je u lokalnoj i nacionalnoj štampi izjavio da je odgovorna za nesigurno stanje te kompanije, da je pokušala blokirati pretvorbu dugova u dionice u korist države i pokušavala je omesti poslovne aktivnosti firme. Aplikantica je tvrdila da su navodi generalnog direktora bili lažni i klevetnički i da su nanijeli štetu njenom ugledu i imidžu. Izvršni direktor Oltchima podnio je tužbu protiv aplikantice, tvrdeći da je nekoliko izjava koje su dali njeni predstavnici nanijelo štetu njegovim časti i ugledu.
Okružni sud je 2010. godine odbio tužbu aplikantice i usvojio tužbeni zahtjev izvršnog direktora Oltchima. Naložio je aplikantici da mu plati simboličnu svotu od 1 rumunskog leva (oko 0,23 eura) za nematerijalnu štetu koja proizlazi iz kršenja njegovog prava na poštivanje njegovog ugleda. Sud je također odredio objavu presude u dva uzastopna broja nacionalnog lista.
Prema mišljenju suda, aplikantica je vodila medijski rat protiv interesa kompanije Oltchim i njenog menadžmenta, implicitno ciljajući na izvršnog direktora, javnu ličnost poznatu u poslovnom svijetu. Također je presudio da su svi postupci aplikantice bili diktirani duhom nelojalne konkurencije i nedostatkom lojalnosti. Nadalje je utvrđeno da su izjave predstavnika aplikantice prenijele negativnu sliku o Oltchimu i njegovom izvršnom direktoru široj javnosti i stvorile nelagodu među poslovnim partnerima kompanije. Konačno, sud je zaključio da su izjave izvršnog direktora bile usmjerene na smirivanje i pomirenje poslovnih partnera i vraćanje njihovog povjerenja.
Nakon toga, aplikantica je izjavila žalbu na presudu, ali je žalba odbijena. Odbijena je i žalba Višem kasacijskom sudu i sudu pravde. Pozivajući se na član 8. i član 10. EK, aplikantica se žali da joj je naloženo da plati odštetu i navodi da su rumunski sudovi propustili da zaštite njen ugled.
Evropski sud je utvrdio da su se aplikanticini prigovori odnosili na pitanje od javnog interesa koji se odnosi na slobodan protok informacija i ideja u sferi aktivnosti moćnih komercijalnih kompanija, a isto tako i na odgovornosti direktora takvih kompanija, što zahtjeva visok nivo zaštite slobode izražavanja. Sud je također ustanovio da je presudama protiv aplikantice došlo do miješanja u prava aplikantice na slobodu izražavanja. Naveo je da rumunski sudovi nisu pravilno izbalansirali potrebu zaštite ugleda izvršnog direktora s potrebom da se osigura poštivanje pravila Konvencije, tako da su potrebni vrlo teški razlozi da bi se opravdalo nametanje ograničenja prava na slobodu izražavanja u okviru pitanja od javnog interesa za veliku kompaniju. Sud je odbio aplikanticin prigovor u odnosu na član 8. EK u vezi sa napadom na njen ugled, uz obrazloženje da je očigledno neosnovan. Sud je napomenuo da su se komentari izvršnog direktora Oltchima koji se odnose na kompaniju aplikanta, također odnosili na pitanja od javnog interesa i da su granice prihvatljive kritike te kompanije šire s obzirom na to da se glavna zabrinutost ticala posjedovanja mnogih industrijskih lokacija u Evropi i istovremeno dioničara u Oltchimu.
